Wybierasz się zagranicę samochodem osobowym? Nie zapominaj, że w innych krajach obowiązują inne zasady i przepisy. Ewentualne braki w wyposażeniu czy np. brak winiety może skutkować wysokimi mandatami. Dowiedz się, jakie elementy są niezbędne podczas podróży samochodem w innych krajach Europy, aby ze spokojną głową jechać na wakacje.

Co musisz mieć w samochodzie?

W Polsce wg przepisów obowiązujących w 2025 roku w samochodzie musi znajdować się gaśnica oraz trójkąt ostrzegawczy. Choć warto mieć apteczkę, to nadal nie jest ona niezbędna. Podobnie jest w wielu innych krajach europejskich, niemniej do obowiązkowych elementów wyposażenia może należeć:

• Apteczka
• Gaśnica.
• Trójkąt ostrzegawczy
• Kamizelka odblaskowa
• Koło zapasowe i zestaw niezbędny do jego wymiany.
• Komplet zapasowych żarówek.
• Bezpieczniki

Jak wygląda to w poszczególnych krajach? Odpowie na to poniższa tabela – warto się jej przyjrzeć, ponieważ kary za brak poszczególnych elementów wahają się w zależności od kraju i mogą wynieść kilkaset euro.

*plus kliny zabezpieczające koła
**plus zabezpieczenia antywłamaniowe
***plus dodatkowe okulary
****plus linka holownicza
*****plus gumowe rękawiczki i linka holownicza

Co warto mieć w apteczce?

Zgodnie z Konwencją Wiedeńską o ruchu drogowym (sporządzoną w 1968 roku), której Polska jest sygnatariuszem, obowiązek posiadania apteczki samochodowej nie jest bezpośrednio uregulowany w samej konwencji. Konwencja ta pozostawia bowiem szczegółowe regulacje – w tym dotyczące wyposażenia pojazdów – w gestii krajów członkowskich.

Co to oznacza?

Zawartość apteczki samochodowej zależy od przepisów krajowych, a nie od samej konwencji wiedeńskiej. W praktyce jednak wiele krajów (zwłaszcza europejskich) przyjęło standardy zgodne z wytycznymi tzw. normy DIN 13164 – i to właśnie ten zestaw jest najczęściej wymagany lub zalecany w państwach przestrzegających konwencji wiedeńskiej.

Standardowa zawartość apteczki samochodowej wg normy DIN 13164 (najczęściej akceptowana w UE):

• Plastry i opatrunki:
  • Plastry z opatrunkiem – różne rozmiary
  • Plastry na szpulce (taśma opatrunkowa)
  • Kompresy jałowe
  • Opaski elastyczne i bandaże dziane
• Materiały opatrunkowe specjalne:
  • Opaski elastyczne uciskowe
  • Opaski trójkątne (do unieruchamiania kończyn)
  • Opatrunki indywidualne (np. typu W)
• Środki ochrony osobistej:
  • Rękawiczki jednorazowe (np. winylowe lub nitrylowe) – 1 para lub więcej
  • Chusta ratunkowa (folia NRC, koc termiczny)
• Narzędzia pomocnicze:
  • Nożyczki z zaokrąglonymi końcówkami
  • Instrukcja udzielania pierwszej pomocy (najczęściej w języku kraju zakupu)

Opłaty na autostradach w Europie – z czego wynikają?

Jednym ze skutków rozwoju Unii Europejskiej i strefy Schengen jest wzrost liczby pojazdów na drogach – dziś bez większych formalności czy potrzeby możemy wyjechać np. do Hiszpanii czy Chorwacji. Co za tym idzie, w wielu krajach znaczny procent podróżnych stanowią osoby, które nie są jego mieszkańcami i nie płacą w nich podatków. Aby więc chronić swoje drogi ekspresowe i autostrady, większość krajów w Europie wprowadziła opłaty za korzystanie z tych dróg. Najczęściej za przejazd możemy zapłacić gotówką lub kartą, ale także np. w wypadku winiet, płatności możemy dokonać wcześniej przez internet. W wypadku samochodów ciężarowych istnieją także automatyczne systemy punktowo rejestrujące przejazdy w technologii radiowej.

Nim więc wyruszymy w podróż, warto dokładnie sprawdzić, jakie zasady panują w kraju lub w krajach, przez które będziemy przejeżdżać.

Ile wynoszą opłaty w krajach europejskich?

Nim przyjrzymy się cenom, spójrzmy na kraje, które udostępniają swoją sieć dróg ekspresowych i autostrad pojazdom do 3,5 tony za darmo. Jest ich całkiem sporo: Wielka Brytania, Niemcy, Szwecja, Ukraina i Finlandia to największe z nich, poza tym znajdziemy je także w Belgii, Holandii, Danii, Luksemburgu, Estonii, Litwie, Czarnogórze, Łotwie (do 3 ton) czy Liechtensteinie. W niektórych z tych krajów możemy napotkać dodatkowe opłaty za tunele lub mosty.

Częściowo darmowa jest sieć autostrad we Francji – 25% z nich jest państwowych i nie trzeba uiszczać żadnych opłat. Za resztę dróg zapłacimy stawkę w zależności od przebytej drogi. Ponadto dodatkowe opłaty wiążą się z przejazdem 3 mostami, 1 wiaduktem i 6 tunelami. W Norwegii za to opłaty za płatne drogi są regulowane za pomocą systemu AutoPass, który automatycznie nalicza przejechany dystans autostradami w tym kraju.

W Hiszpanii natomiast wszystkie drogi oznaczone literami AP są płatne – obowiązują stawki za przejechany odcinek. Identycznie opłaty pobierane są we Włoszech (tu jednak drogi ekspresowe są darmowe), z tym że dodatkowe opłaty czekają podróżujących dwoma tunelami w stronę Francji. Podobnie jest w Chorwacji (płatne są wybrane odcinki autostrad), Serbii, Albanii, Bośni i Hercegowinie, Portugalii, Macedonii Północnej i Grecji. Obecnie wszystkie kraje oferują płatność kartą i gotówką.

Gdzie za to obowiązują winiety? Spotkają się z nimi podróżni, którzy jadą przez Węgry (tu można je wykupić na 10 dni, miesiąc i rok), Szwajcarię (tu wykupuje się ją na maksymalnie 14 miesięcy i nadal obowiązują nalepki), Austrię (na 10 dni, 2 miesiące i rok plus opłaty za odcinki pięciu dróg przebiegających tunelami lub w wymagającym terenie). Poza tym winiety należy wykupić w Słowenii (można to zrobić na tydzień, pół roku i rok), Bułgarii (tu można je kupić na weekend, tydzień, miesiąc, kwartał i rok), Czechach i Słowacji (jedno- i dziesięciodniowe, miesięczne i roczne), Rumunii (1 dzień, 7 dni, miesiąc i rok) oraz Mołdawii (7, 15, 30, 90 i 180-dniowe). Tu warto uprzednio sprawdzić, w jaki sposób możemy zakupić winietę – elektronicznie czy w punktach tuż przy granicy.

Co z ubezpieczeniem OC?

Zgodnie z przepisami OC wykupione w Polsce zachowuje ważność w krajach Unii Europejskiej i kilku, które do niej nie należą. Istnieje w związku z tym również Zielona Karta – to międzynarodowy certyfikat ubezpieczenia OC (odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych), który potwierdza, że pojazd ma ważne ubezpieczenie w kraju, w którym jest zarejestrowany, i że to ubezpieczenie jest honorowane w krajach należących do tzw. Systemu Zielonej Karty.

Czym dokładnie jest Zielona Karta?

Zielona Karta jest dokumentem ubezpieczeniowym wymaganym przy wjeździe do niektórych krajów spoza UE, który działa jak potwierdzenie polisy OC za granicą. Ma na celu ułatwienie rozliczania szkód wyrządzonych pojazdem w innym kraju niż kraj rejestracji. Dzięki niej kierowca nie musi wykupować lokalnego OC granicznego w każdym państwie, przez które przejeżdża.

W jakich krajach w Europie Zielona Karta jest obowiązkowa?

W Europie Zielona Karta jest wymagana przy wjeździe do poniższych krajów:

• Albania
• Azerbejdżan
• Bośnia i Hercegowina
• Czarnogóra
• Macedonia Północna
• Mołdawia
• Turcja
• Ukraina (choć częściej wymaga się lokalnego ubezpieczenia)

Natomiast w Rosji, Kosowie i Białorusi wymagane jest ubezpieczenie graniczne, które jest potwierdzeniem posiadanie OC w tych krajach.

Gdzie Zielona Karta NIE jest wymagana?

W krajach Unii Europejskiej oraz w państwach należących do porozumienia wielostronnego (Multilateral Guarantee Agreement), Zielona Karta nie jest potrzebna – wystarczy standardowe OC. Są to wszystkie państwa UE (np. Niemcy, Włochy, Francja, Hiszpania, Polska), Norwegia, Szwajcaria, Islandia, Wielka Brytania, Liechtenstein oraz Andora, Serbia, Monako i San Marino.

Jak zdobyć Zieloną Kartę?

W Polsce Zielona Karta jest wydawana bezpłatnie lub za niewielką opłatą przez ubezpieczyciela (trzeba poprosić o nią przed podróżą towarzystwo ubezpieczeniowe, w którym mamy OC). Można ją otrzymać w formie papierowej – w kolorze czarno-białym (druk wymagany przez większość krajów). Jest ważna przez określony czas, zwykle od 15 dni do roku.